10 Tane At Değerinde

İki dost birlikte uzun bir seyahata çıkmaya karar vermişler. Bir kervana katılarak, dağları, tepeleri aşarak, birbirinden ilginç ülkelerden geçmişler.

Günün birinde görkemli konakları olan, oldukça varlıklı bir köyde mola vermişler. Köyün kızları merakla kervana yaklaşırken, dostlardan biri onların arasından bir kız fark etmış. Onu görür görmez, delicesine aşık olmuş.

Genç Bey o olmazsa olmaz hisleriyle, kızla evlenmek istemiş.

Kız babasının yanına sevdiğini istemeye gitmiş. Babası düşünmüş, taşınmış, genç beye bu köyde her gelin için özelliklerine göre ailesine çeyiz olarak soylu arap atları verileceğini söylemiş. En yüksek çeyiz on tane at edermiş. Genç aşık tutuştuğu kıza ne kadar olursa olsun, istedikleri kadar at vereceğini söylemiş.

Genç Bey hemen on tane at vermek istemiş, ancak kızın babası buna itiraz etmiş:
" Benim kızım on tane at verilecek bir kız değil, çünkü yemek yapmayı bilmez, çok güzel değil, ev işinde tecrübesiz, onu, bunu bilmez, ..... ", diye sıralamaya devam etmiş, babası.

Oğlan ısrar etmiş, benim için kızınız her şeye değer, benim gözünde o atlarla bile ölçülmez. Kabul ederseniz, size onun için on tane at vermek istiyorum, demiş.
Babası da bu mevzuyu önce köyün yaşlılar meclisine danışması gerektiğını ve geçmişte bir kız için en fazla beş tane at verildiğini anlatmış.

Yaşlılar meclisi damad madem kızı bu kadar istiyorsa , kız için on tane at verebileceğini söylemiş. Böylece evlenmişler ve diğer arkadaş yoluna devam etmiş.

Aradan üç sene geçmiş ve diğer arkadaş tekrar bir seyahat esnasında köye gelmiş. Köyün kızları daha önce olduğu gibi gelen kervanı karşılamaya gelmişler.

Yolcu kızların arasında çok güzel bir kız fark etmiş, güneş gibi ışık saçıyordu, diğer kızların yanında değerli bir mücevher gibiymiş. Yolcu, köyde kalan arkadaşına gözüne çarpan kızı göstermiş, onu çok beğendiğini söylemiş. Arkadaş gülmeye başlamış: Beğendiğin o eşsiz pırlanta benim karım, demiş. Arkadaş bakmış, iki çocukları olmuş, güzelliğiyle ve bakımıyle hemen diğerlerinin arasından fark edilen bir evde oturuyorlardı. Gelin birbirinden lezzetli yemeklerle zengin bir sofra hazırlamış. Gelin kısacası evi küçük bir cennete çevirmiş, minik çocuklarıyla sevgi içinde mutlu bir hayat yaşıyorlardı.

Arkadaş bütün bunları şaşkınlık içerisinde seyrederek, genç geline nasıl bu kadar değiştiğini sormuş.
Gelin ise, " Bana verilen değer bu köyde şimdiye kadar hiç kimseye verilmemişti. Bana bu kadar değer veren biri için çok farklı ve eşsiz olmam gerekiyordu. "

" TÜM İNSANLARA SANKİ ONLAR DÜNYANIN EN BİLGE,
SANKİ ONLAR DÜNYANIN EN KİBAR,
SANKİ ONLAR DÜNYANIN EN GÜZEL VARLIKLARI GİBİMİŞ DAVRANIN !!
NEYE İNANIYORLARSA, ÖYLE OLURLAR...."

Sevgilerimle, her şeyi gönlünüzce olsun !