Alışkanlıklar Sosyalliği Besliyor

Güncellemeler, postalar, özel kodlar ve beğenme koşuşturmasından önce davetlere gitme, akşam yemeğinde uzun sohbetler yapma ve insanların birbiriyle kaynaşıp arkadaş olması geleneği vardı.

Ancak akıllı telefon kuşağı bir araya gelme yöntemimizi değiştirdi. değişim olunca, kaçınılmaz olarak sosyal hayat, gece hayatı veya aile hayatımız hakkında eskiye özlem de olur.

Bir zamanlar new york'un kulüpleri, içeriye girilebildiğinde görülecek havalı şeylerin vaadi ve esrarı sayesinde çok başarılı olmuştu. Ama new york ve las Vegas'ta kulüpleri olan noah Tepperberg'e göre, artık bilgiye internet veya cihazlar vasıtasıyla eriştiğimiz için, kulüplere gitmek daha ulaşılabilir hale geldi.

Tepperberg, "Şimdi kapıda kuyruğa takılsanız da, içeride neler olduğunu biliyorsunuz" dedi. gece hayatının monotonluğunu değiştirmek isteyen tecrübeli new yorklu girişimci Andy russell, "insanlar bir tarz buldu ve bunun dışına pek çıkmıyor" diyor. russell bu yüzden, akşamın ilk saatlerinde yapılan ve konukların katılım için 20 dolar ödediği etkinlikler düzenleyen sosyal paylaşım sitesi Host committee'yi kurmuş. Şirket durgun saatlerde kulüp sahiplerine kazanç sağlıyor ve konukların başka türlü giremeyebileceği yerlere girmesini sağlıyor. russell Times'a, "Birçok kişi yüz yüze değil, internet üzerinden sosyalleşirken kendini daha rahat hissediyor. sosyal medyanın en büyük sorunu, sosyal yönümüzü yok etmesi" dedi.
Bu ortamda, eski moda yemekli davetler tehlikede. guy Trebay, "Aşırı dolu programlar, üyesi olunan sitelerin kandırmaca öncelikleri ve restoran hayranlığı, bu davetleri giderek bitiriyor" diye yazdı. Mağazaların gümüş sofra takımlarına, porselene ve kristale ayrılmış kısımları bile küçülüyor.
Ancak evde yemenin samimi ruhunu canlandırmaya çalışanlar da var. Brooklyn'de Pazar yemeği adlı bir etkinlik başlatan karen Mordechai, yemekli davetin Meetup'ta sosyalleşmekten daha az anti-sosyal bir yolu olduğunu belirterek, "yemeğin en sevdiğim yanı, masada sohbet ederek saatlerce kalmak. Bunu bir restoranda yapamazsınız" dedi. 150 dolar ödeyerek girilen bu davetlere büyük talep var.

Ailelerin yapısı değiştiği için, toplum ruhunu elde etmek kolaylaşmış olabilir. Üniversite mezunları ailelerine geri dönüyor, yaşlı ebeveynler çocuklarının yanına taşınıyor. Üç kuşağın aynı evde yaşaması geleneğine sahip birçok etnik grup var.

Ayrıca bekârlar ekonomik zorluk yüzünden kardeşleriyle veya arkadaşlarıyla birlikte yaşıyor.

The new york Times'ta bir haberde şöyle yazıldı; "Bu yeni hane 2 veya 3 nesil öncesine, yani ikinci dünya savaşı sonrasında anne, baba ve iki çocuk için yapılan küçük ve derli toplu evlere odaklanan inşaat patlamasında bir kenara atılan haneye benziyor". inşaatçılar daha büyük aileleri barındırmak için "esnek mekânlar" adı verilen gömme daireler ekliyor. lennar adlı şirket, Tom ve kristin Moser'in Tucson, Arizona yakınındaki yaklaşık 280 metrekarelik evine böyle bir eklenti koymuş. Moser'lerin 82 yaşındaki dul babası, çocukluğunda kendi evinde yaptığına benzer şekilde bu ek kısımda yaşıyor.
Bu, bir zamanlar yaşam tarzımızın parçası olan bir şeyin geri dönüşü. Moser, "Toplu hayat sevgi, bağlılık ve ihtiyaç duyduğumuz tüm iyi değerleri geliştirir. gerilmiş bir lastik bant düşünün. işte çoğumuz aynen bu şekilde yaşıyor. insanlar 'Bu işe yaramıyor' dediğinde, bu bant eski haline dönecek" dedi.

The New York Times - ANITA PATIL