Yaşlı bir Çinli, torunu ile evin arkasındaki granit kayayı kazıyorlardı.
Çabalarını görenler merak ederek sormuşlar:
" Bu kayayı niçin kazmak istiyorsun ki ?
Bu kadar boşa harcanan emeğe değer mi ? "
Ancak Çinli ihtiyar ne istediğini çok iyi biliyordu. Kendinden emin bir şekilde:
" Bu kayayı buradan kaldıracağım ve ailem için bir tarla meydana getireceğim. "
" Ama senin ve torunun ömrü bunu yapmaya yetmez ! "
" Doğru söylüyorsunuz. İkimizin de ömrü buna yetmeyebilir. Ama dağ sabit durur. Biz onu her gün ondan bir parça alarak, onu biraz daha küçültürüz. Torunum ve ben, sonra da onun çocukları ve torunları bu dağı kazımaya devam edecekler. Dağ ufalırken, bizim tarlamız her çalıştığımızda daha da büyüyecek.
Gün gelecek, bu dağ artık olmayacak.
Ama ailemizin pirinç tarlası olacak. "
Söylenceye göre, bu Çinli aile o dağı gerçekten yok etmeyi başarmış. Onun yerine nehir kıyısında verimli bir tarlaya sahip olmuşlar. "
Öykü: alıntı
" Güçlü olan, yenilmeyen yalnızca
AZİMdir "
- Yahya Kemal Beyatlı -
Sevgiyle kalın !