Başkan Barack Obama Algılanma Sorunu Yaşıyor

Başkan Obama iyi bir yazar olan ender politikacılardan biri ve benzetme kullanmanın önemini de biliyor. Başkanın, televizyonda sık sık karşımıza çıkan, Meksika Körfezi'ndeki bin 500 metre derinlikten sürekli fışkıran petrolün şiirsel önemini en azından belli bir seviyede anlayacak kapasitesi var. Obama yönetimi de 4 yılın 2'sini geride bıraktığımız bu dönemde sendeliyor. Petrol sızıntısı kapsamlı sağlık reformu ve federal eğitim harcamalarındaki değişiklikler gibi hatırı sayılır başarılara gölge düşürüyor. Körfezdeki insan eseri bu felaket, henüz Obama'nın başkanlığına yönelik hayati bir tehdit oluşturmuyor. (Ne de olsa Obama'nın bu noktada yapabileceği fazla bir şey yok.) Ancak yine de bir başkanı zayıflatan şey tek bir kriz değildir. Önlenebilir olsun ya da olmasın, art arda yaşanan krizlerdir. Ve bu da Obama yönetiminin karşısındaki gerçek tehdit olabilir. Petrol sızıntısının kontrol edilemez olması tek sorun değil. Dünya ekonomilerinin ve maden firmalarının çökmesi ve Kore Yarımadası'ndaki savaş tehdidi, halk tarafından aynı anda birçok sorunla boğuşan Obama'nın yeteneğini sorgulamaya başlaması en büyük problem. İdeoloji ve yetenek ayrı ayrı bir başkanın yönetimi konusunda yargıya ulaşmak için yeterli değil. Önemli olan şey başkanın olayları şekillendirdiğine olan inanç. Olayların şekillendirdiği başkan algısı en fazla zarar veren olgu. Modern başkanlık kaotik durumlarda kontrolü sağlamaktan geçer. George W. Bush başkanlığının 2'nci dönemi boyunca sendeleyen ekonomi ve Irak'ta biyolojik silahlar bulamamasının yanı sıra Katrina Kasırgası'nın yarattığı yıkım, kuş gribi, iflas eden bankalar, intihar bombacıları ve Kore'deki füzelerinden büyük zarar gördü. Bill Clinton ise kendi başkanlığına zarar vermek konusunda elinden geleni yapıyor görünüyordu. Ancak görevi bıraktığında popülaritesi hâlâ üst seviyelerdeydi. Bunun sebebi hem ekonomideki yükseliş hem de beklenmedik krizler kamu güvenliğini tehdit ettiği zaman gösterdiği liderlikti. Siyasi kaos teorisi Amerikan başkanlığının hep bir parçası olmuştur. Ancak bir başkanın kaosla yüzleşme yeteneği hiçbir zaman şu anda olduğu kadar önemli olmamıştı. 1950'lerde kimse Başkan Dwight Eisenhower'ı Mississippi'de meydana gelen kasırgaların verdiği zarardan veya televizyon skandallarından sorumlu tutmamıştı. Bu bir bakıma devlete olan güvenimizi büyük ölçüde kaybetmemizden kaynaklanıyor olabilir. Daha derine inecek olursak da Amerikalılar kontrolü kaybetmenin verdiği öfkeye yenik düşüyor olabilir. Yaklaşık 40 yıldır sanayi zayıflıyor. Amerikalılar git gide daha istikrarsız bir hale gelen ekonomiyi ve sosyokültürel ortamla (uyuşturucu kullanımı, başarısız okullar, yüksek suç ve boşanma oranları) yaşamaya çalışıyor. Nereye dönersek kaos var ve artık Amerikalılar başkanlarından devletin gücünü kullanıp düzen getirmesini istiyor. Obama kendisine biçilen role uyum sağlamakta zorlanıyor çünkü kendisini her zaman Washington bilinen kalıplarının dışında bir lider olarak tanımladı. Kendisini Washington'a reform getirecek kişi olarak görürken bu ortamın nasıl işlediğini öğrenmek zorunda hissetmedi. Burada sorun, Obama'nın başkan olmasından yaklaşık 18 ay sonra kendisini hâlâ Washington'a dışarıdan ve eleştirel olarak bakabilen biri olarak görmesi. Başkanın bir dönem saldırdığı devleti artık bağrına basması ve başarısızlıklarından sorumlu olması gerekiyor.

Kaynak: New York Times