Bir varmış, bir yokmuş, bir çınar yaprağı varmış.
Tüm yaz boyunca yeşilliği ile ağacın altına oturan insanları şenlendirmiş, onlara gölge vermiş, bulunduğu parkı serin tutmuş.
Sonbahar gelince, yeşil rengi birden kahverengiye dönüverdi ve ilk çıkan hiddetli rüzgar çınar yaprağı ağaçtan koparıp, yere püskürdü. Yere düşen yaprak kendini artık hiçbir şeye yaramaz hissetmeye başladı.
Birden bir böcek çıktı ve yaprağın altına kış uykusuna yatmayı fırsat bildi. Böcek çok mutluydu. Derin uykuya dalarken, ‘ Kendime bundan güzel bir ev bulamazdım.’ diye düşünüyordu.
R. Kirsten ’ in fikrinden esinlenmiş.
Sevgiyle kalın..