Ekip Hedef Belirledi: Depresyon

Depresyon, kontrol alt ına alınması en zor hastalıklardan biri. Antidepresan ilaçlara her yerde ulaşılmasına rağmen (şu an 26 seçenek var) derin depresyon hastalarının sadece üçte biri tedavinin ilk safhasından sonra bütünüyle teskin olmuş hissediyor ve farklı ilaçlarla gerçekleştirilen başarılı tedaviler ise yalnızca hastaların yüzde 20 ila yüzde 25'inde bir miktar rahatlama sağlıyor. Hope for Depression Research Foundat ion' ı (Depresyona Umut Araştırmaları Vakf ı) kuran hayırsever Audrey Gruss, depresyona çare aramak için temel ve klinik alanda kıdemli nörologlardan oluşan bir grubu bir araya getirdi. (Bu grubun oluşumu ortak çalışmaya dayalı bir yaklaşım için yapılmış ilk deneme değil, diğer çabaların sponsorluğu MacArthur Vakfı ve Pritzker Konsorsiyumu tarafından üstleniliyor.) Michigan Üniversitesi nöroloji profesörü ve Depresyona Umut Araştırmaları Kurumu başkanı olan Huda Akil, "Depresyon gibi karmaşık bir problem bir bilim adamı veya laboratuarın üstesinden gelebileceğinden daha büyük bir hastalıktır" diyor. Asıl amaç, hangi beyin devrelerinin ve hangi genlerin depresyon sebebiyle değiştirildiğini, çevrenin bu genlerle nasıl bir etkileşim içinde olduğunu ve hastalığın birikmiş biyolojik saldırıları nasıl ters yüz ettiğini anlamak. Huda Akil, bunları anlamak için genom bilimi, epigenetik, elektrofizyoloji, hayvan modelleri, klinik psikiyatrisi gibi çok geniş sahaların entegrasyonuna gerek duyulacağını söylüyor. Grubun üyelerinden, New York Columbia Üniversitesi psikiyatr Doçent Doktor Joshua Gordon, depresyon benzeri davranışlar sergi leyen farelerin beyin bölgelerindeki aktiviteleri kayıt ederek, depresyonlu yeni hayvan modelleri üzerinde çalışıyor. Gordon, bir diğer grup üyesi olan Atlanta'daki Emory Üniversitesi nörologu Helen S. Mayberg ile konuştuktan sonra yaklaşımını değiştirdi. Mayberg, tedaviye direnç gösteren depresyonu olan hastalarda, derin beyin uyarıcıları için bir hedef tanımladı. Tüm diğer tedavilere yanıt vermeyen depresyon hastalarına elektrokotlarla direkt olarak uyarı gönderildiğinde, çoğu hasta tedaviye istenilen hızda olumlu yanıt verdi. Mayberg Gordon'a, kayıt altına aldığı alanı genişleterek farenin, insan beynindeki bu bölgenin karşılığı olan beyin bölgesini de dahil etmesi için ısrar etti, böylece korteksin bu farklı bölgelerindeki akt iviteyi bütünsel olarak yakalayabilir ve farenin depresyon benzeri davranışlarına her bir bölgenin ayrı ayrı nasıl katkıda bulunduğunu anlayabilirdi. Bir başka grup üyesi, stresin beyin üzerindeki etkileri üzerine bir öncü çalışmayı tamamlamış olan New York Rockfeller Üniversitesi nörologu Bruce McEwen, Dr. Akil'in laboratuarından alınan ve depresyon benzeri davranışlar gösterme eğilimlerine göre genetik olarak seçilmiş fareler üzerinde çalışıyor. McEwen bu fareleri, depresyona karşı hızlıca hareket etme potansiyeli olan ilaçların yararlığı üzerinde çalışmak için kullanıyor. Böyle bir ilaç psikiyatri için büyük bir nimet olabilir: Depresyonun semptomlarını ve intihar riskine katkısını hafifleten, iki ila altı haftadan çok daha az sürede tüm mevcut antidepresanların işe yarayacağı tedavilere ihtiyacımız var. İleri görüşlü hayırseverler ve girişimciler, nörolojik araştırmalar için geleceği parlak yeni bir yol açmaya yardımcı oluyor: başkalarının iyiliğini düşünerek riskler alabilecek ve büyük problemleri çözebilecek, istekli ve kapasiteli araştırmacıların ortaklaşa çalışması.