Abbot Antonio, kendisine cennete giden yolun fedarkârlıktan geçtiğinin doğru olup olmadığı sorulduğunda şöyle cevap verdi:
“Fedakârlıkta iki yol vardır. İlkinde insan kendi bedenine eziyet ederek kefaretini öder, çünkü hepimizin lanetlenmiş olduğuna inanmaktadır. Bu kişi kendini suçlu hisseder ve mutlu bir hayat yaşamayı hak etmediğini düşünür. Ama bu yolla hiçbir yere varamaz, çünkü Tanrı suçu içinde barındırmaz.
İkincisinde ise insan dünyanın, hepimizin istediği gibi mükemmel bir yer olmadığını biliyordur. Ama yine de dua eder, kefaretini öder ve dünyayı daha güzel bir yer haline getirmek için çaba ve zaman harcar. İşte bu durumda İlahi Varlık ona hep yardım eder ve seçtiği yolun mükafatını cennette alır.”