Bahar aylarının verimli topraklarının içinde iki tohum yan yana yatıyorlarmış.

Tohumlardan biri diğerine:
‘Ben büyümek istiyorum,’ demiş. 'Karanlıktan çıkıp, güneşi görmek istiyorum. Güneşin sıcağını yüzümde, sabahın tatlı dokunuşunu yapraklarımda hissetmek, bedenimi sarmasını istiyorum. Köklerimi toprağın derinliklerine gönderip, güçlü olmak istiyorum. Filizimi yeryüzüne yollamak ve baharın müjdesini tomurcuklarım açılsın istiyorum.....'

Böylece tohum büyümeye ve olgunlaşmaya başlamış. Yağmurun berrak sularını büyük iştahla içmiş, toprağın derinliklerine dalmış ve büyük bir coşkuyla bedenini güneşe teslim etmiş. Sonunda parlak renkli ve keskin kokulu kendi türünde bir çiçek olmuş.

Diğer tohum ise:
– 'Bunlar nasıl olur, ben korkuyorum,’ demiş. ‘Köklerimi altımda yatan toprağa gönderirsem, karanlıkta beni neyin beklediğimi bilmem ki. En iyisi onları harekete geçirmeyim. Burada kalmaları daha güvenli. Ayrıca üstümdeki toprağı zorlayıp yeryüzüne çıkmaya çalışırsam, filizlerimin canı yanabilir. Ya tomurcuklarım açmaya başladığında üzerinde salyangozlar gezip, onları kırar ya da yemeye başlarsa ne olur? Ya da tomurcuklarım açılıp, çiçeğe dönüştüğünde, küçük bir çocuk beni koparırsa, ne yaparım?’ demiş. ... Hayır, en iyisi burada kalıp, beklemek. Büyümek için daha güvenli bir zaman bulabilirim.’

...ve böylece beklemiş ikinci tohum...belki ansızın çıkan bir yangında kül olmuş, belki de rüzgar onu topraksız bir kayaya atmış.. belki de bir sel onu denize sürüklemiş… belki de halen orada ‘daha güvenli zamanı’ beklemekte, kim bilir?

Kesin bilinen ise, hiçbir zamanda olabileceği güzellikte olmadığı, içinde saklı olduğu gücünü hissedemediği ve asıl görevini, parlak renkli ve keskin kokulu bir çiçek olmanın hazzını alamadığıdır....

“AÇILMAMIŞ KANATLARIN BÜYÜKLÜĞÜ BİLİNMEZ.”
Andre Gide

“HAYAT YA CESUR BİR DENEYİMDİR, YA DA HİÇBİR ŞEY DEĞİLDİR.”
Hellen Keller