Kaybolan Bahçe

Bir zamanlar, küçük bir kasabada Mavi adında bir kız yaşardı. Mavi, doğayı çok severdi. Her sabah uyanır, evinin arkasındaki yemyeşil bahçeye koşar, çiçekleri sular ve kuşların cıvıltısını dinlerdi. Ancak bir gün, bahçesinde garip bir şey fark etti: Çiçekler solmaya başlamış, ağaçların yaprakları dökülmeye yüz tutmuştu.

Mavi, bu durumu fark edince çok üzüldü. Bahçesini kurtarmak için elinden geleni yapmak istedi. Önce, kasabanın en yaşlı kadınına danıştı. Kadın ona, “Doğa ile uyum içinde olmalısın. Onu dinle, ona göre davran,” dedi.

Mavi, kadının sözlerini dikkate alarak bahçesine dikkatle bakmaya başladı. Toprağın kuruduğunu, suyun yetersiz kaldığını gördü. Hemen su biriktirmeye karar verdi. Yağmur suyunu toplamak için büyük bir teneke aldı ve bahçesine yerleştirdi. Ayrıca, bahçesindeki her bitkiye sevgiyle dokunarak konuşmaya başladı.

Günler geçtikçe, Mavi’nin çabaları meyve vermeye başladı. Çiçekler açtı, ağaçlar yeniden yeşermeye başladı. Mavi, doğanın ona ne kadar güzel bir şekilde yanıt verdiğini görünce mutlu oldu. Bahçesi, kasabanın en göz alıcı yeri haline geldi.

Bir sabah, Mavi bahçesinde otururken, küçük bir kuş ona doğru uçtu. Kuş, onun yanına kondu ve cıvıldayarak teşekkür eder gibi bakmaya başladı. Mavi gülümsedi; doğa, onun özverisine karşılık veriyordu.

O günden sonra, Mavi doğanın dengesini korumak için kasabada diğer çocuklara da öğretmeye başladı. Herkes onun bahçesinden ilham aldı ve kendi bahçelerini canlandırmaya çalıştılar. Böylece, kasaba yeniden hayat buldu, herkes doğanın önemini anladı ve Mavi’nin bahçesi, sevgi ve özverinin simgesi oldu.

Mavi, doğanın sadece bir bahçe değil, aynı zamanda sevgiyle bağ kurduğunuz bir dost olduğunu öğrendi. Ve her gün, doğanın sunduğu bu güzellikleri korumak için çaba gösterdi. Çünkü biliyordu ki, doğaya gösterilen sevgi, her zaman karşılık bulurdu