Bir Hindu bilge kutsal Ganges nehrine yüzmeye gitmişti. O arada kıyıda oturan ve sesli bir şekilde birbirine bağıran bir aile dikkatini çekiyordu.

“İnsanlar birbirilerine kızdıklarında niçin bağırıyorlar?”, diye gülümseyerek sordu, müritlerine.

Müritler biraz düşündüler ve onlardan biri: “İnsanlar sabırsızlandıklarında bağırmaya başlarlar” diye, cevap verdi.
Bilge de: “İyi”, dedi, “ama onlar birbirilerine çok yakın, aslında normal ses tonuyla konuşsalar, rahatlıkla diğerlerini duyabilirler, yine de bağırarak konuşuyorlar.”

Müritler tekrar düşünüp yeni cevaplar bulmaya çalıştılar, ancak hiç biri diğerlerini tatmin etmedi.

Sonunda bilge şöyle söyledi: “İnsanlar birbirilerine kızdıkları zaman, kalpleri de aynı zamanda birbirinden uzaklaşır. Söylenenleri duyabilmek için, bağırmak zorundalar. Kızgınlık ne kadar büyükse, aradaki mesafe de bu kadar büyür, o kadar da sesli bağırmak durumda kalıyorlar.”

“İnsanlar aşık olduklarında bağırmazlar, alçak sesle konuşurlar, çünkü kalpleri birbirine çok yakın. Bu aşk büyüdüğünde fısıldamaya başlarlar ve öyle bir an gelir ki, fısıldamaya bile gerek kalmadan, sadece gözlerine bakarak, birbirilerini anlarlar.”

Müritlerine dönerek: “Onun için biriyle tartıştığınız zaman, kalplerinizin mesafeli olmamasına dikkat edin. Seçtiğiniz kelimelerin de araya bir mesafe koymamasına özen gösterin... Yoksa gün gelir ki, birbirinizi yakınlaştırabilecek yolu bulamayabilirsiniz...”

Sevgi daima yoldaşınız olsun, Esen kalın!

Kaynak: İnspirational Quotes