Bir gün mum ile kibrit masada otururlarken, kibrit muma der ki:
‘Bugün artık zamanı geldi! Seni yakmalıyım!’
Mum tedirginlikle cevap verir:
‘Ama ben çok korkuyorum, yanmak bana acı verir. Ayrıca güzelliğim yok olur.’
Kibrit, ‘Peki, sen bütün ömrün boyunca hiç yaşamadan sert ve soğuk mu kalmak istiyorsun?’ diye sorar muma.
‘Yanmak canımı acıtır ve ayrıca ayakta durabilmem için çaba sarf etmem gerekir.’ diye, mum korku içinde cevap verir.
‘Haklısın,’ diye cevap verir kibrit: ‘Yalnız var olmamızın sırrı burada yatıyor. Biz ışık olmak için yaratıldık. Ben çok fazla bir şey yapamıyorum. Benim görevim yakmaktır. Eğer yakmazsam, hayatımın anlamını yitirmiş olurum.’
‘Sen ise, bir mumsun. Sen ışık ve sıcaklık saçmak için yaratıldın. Verdiğin bütün çabalar ve çektiğin acılar ışığa dönüşür. Sen yanarken kaybolmazsın, aksine başkaları senin ışığını yaymaya devam edecekler. Eğer yanmazsan, ölürsün.’
Mum kibritin bu sözlerini işittikten sonra fitilini ona doğru çevirir...
‘Ben yanmaya hazırım, beni yakar mısın?’ der.
‘MUM OLMAK KOLAY DEĞİL. IŞIK OLMAK İÇİN ÖNCE YANMAK GEREK.’
Mevlana Hazretleri
Hayatınız ışık dolu olsun, Sevgilerimle.