Ne diye bunca korku yaşanır “geçmez dediğimiz” günler için?
Geçiyor işte,
Hem de anlamadan, ne içinde yaşayan güneşleri,
Ne kara bulut gökleri,
Bir bir geçiyor işte “geçmez” sandığımız günler…
Her an daha çok yaklaşıyoruz sonuna kara kışların,
Ardından gök başka mavi,
Deniz başka mavi…
İzlemekle yetiniyoruz sahnemizde yaşayan düşleri,
Biri çıkıp da isyan etmiyor bilmeden harcadığı geçmişine…
Satırlarda seviyoruz da,
Kelimeleri bir araya getirip “Seviyorum” diyemiyoruz.
Karşımızda durana…
Ne diye bunca acı yaşanır senelerce?
Tükenir elbet diye bekler dururuz yarının yanında getirdiği heyecanları
Bekler dururuz da,
Aklımızın bir köşesinden geçmez beklemekle yitirdiklerimiz…
(DEVRİM BALKIZ ÜNAL) NLPDAP