Çölün birinde görkemli bir vaha vardı. Vaha o kadar güzeldi ki, uzun boylu hurma ağaçları, zeytinlikler ve kayısı ağaçlarla yemyeşil uzanıyordu. Gürül gürül akan serin pınarıyla oradan geçen yolcuların ve yük hayvanların susuzluğunu gideriyordu.
Bir gün vahaya, vaha olmak zor gelmeye başlamıştı. "Kimse güzelliklerimden zevk almıyor. Etrafımda kuru ve sıcak bir çöl, sarp kayalar ve taşlardan başka hiç bir şey yok. Bunca güzelliklerim neye yarar? Keşke benim gibi başka vaha dostlarım olsaydı..." Böylece seslice yakınıyordu.
Bunu duyan çöl ana: " Çocuğum, eğer burada benim yerimde yaşlı ve taşlı bir çöl değil, güzel çiçekler ve ağaçlar olsaydı, sen zaten vaha olmazdın. Buraya uğrayan yolcular da ününü uzak ülkelerde anlatmazdı. Sadece benden bir parça olurdun ve kimse seni tanımazdı... Onun için sabırla bekle ve görevini yerine getir ! "
Sevgiyle kalın !!